Bir şey diyecektim
gözyaşlarımı siper etmeyecektim
pervasızca...
olanca yalnızlığımın derin sularında
seni boğmayacaktım…

bir şey diyecektim
rol kesmeyecektim
dile pelesenk olmuş sözleri bilmezdim
kendi lisanımca söyleyecekti dillerim

endişeydi hissettiğim,
endişeliydim,
belki endişeye dairdi…

bunca yalanın kalabalığında
sığ bir doğruydu belki de
o da değilse, doğruyu bulmaya dairdi
çocukçaydı belki de
ürkütmek istememiştim oysa

bir şey diyecektim
içtenlilikle, yüreklilikle
zamandan bir an çalıp,
geniş zamanlar yaratmak istemiştim
ikimize…

bir şey diyecektim
sözlerinin kalabalığında uçtu gitti sözlerim
sustu birden cümlelerim
bunca sığ doğrunun arasında
ben yalan oldum
öyle derin bir yalan oldum ki
deli rolü biçildi üzerime
ben susar oldum öylece…

bir şey diyecektim
başlamadan bitti o hikaye
öyle kendi kendine...

( Dilek KARSLIOĞLU )