Bir odaya hapsetmişsen
kendini
ve sana bahşedilmiş
on parmak yetersiz
kalıyorsa
kafatasından sarkan yarasalar
kanatlanır geceye…
Son sigara
son kurşun
arayışına girdiğinde
bir odaya hapsetmişsen
kendini
aklın nefes almıyorsa
ve kıçının sol tarafında
sivilce çıktıysa
önemi kalmaz
şiirin…

Siyah köpeğin dişlerine
yaklaştığında
hayat kalbinde değil
karnında atar
soğuk duş etkisiyle
titrerken…

Bir odaya hapsetmişsen
kendini
ya da bütün odalar
beynindeyse
kadının kaygan
dudaklarında
dans eder
şehvet…

Sırt üstü yuvarlanırsın
yatağa
az önce hakladığın
55 kiloyu düşünür
karanlıkta sigara arayışıyla
yaşlı kadın tansiyonu
gibi inip çıkarken
çıplak göğsün
beynin
sarhoş naraları
atar…

Bir odaya hapsetmişsen
kendini
birden babanın sesini duyarsın
yıllar önce ölmüş olmasına
rağmen
döner durur nihavend sesi
hüzünlü mevsimlerin içinde…