Bir gün bu şehrin yağmurları yıkadı beni
Gülhane Parkı ben olmasam da
Aşıklara kucak açmaya devam ediyor
Bölük bölük kalabalık sarıyor her yanımı Taksim Meydanında
Söylesene
Bilirler mi acaba
Gönlümün hep dağlarda olduğunu
Kentin kuş bakışı tepelerine çıkıp
Boğazı seyre dalıyorum

Ah hep olmazların peşinde olan aklım
Bilmez misin ki
Ben mutluluğu hiç mi hiç bulamadım
Caddeleri ağır siren sesleri kaplıyor
Aniden bir rüzgâr çıkıp
Topkapı Sarayından çaldığı
Yaprakları başıma savuruyor
Meyler ajitasyon çekiyor Beyoğlu gazinolarında
Yolumu mendil satan cocuklar kesiyor
Gecenin isine bulanmış cocuklar
Ben bir turlü bozuk paralarımı bulamıyorum
Haydarpaşa Garı ayrılıklara gebe
Kimbilir kimleri bekliyor
Oysa ben ne ayrılıklar gördüm
Elveda derken bile unutanları
Ben mavi vagonlarda ağlayan
Ne sevdalar gördüm
Büyülü kâhinler yazıyor sanki kaderimizi

Ağır aksak kendimi tenhaya çekiyorum
Ağır bir romana sığınıyorum
Yokluğun mu ağır basıyor şimdi
Yoksa umrumda dahi olmayan varlığın mı
Haliç’e yakamoz düşmüş
Balıkçılar tekneleri kıyıya çekmiş
İstanbul benden bıkmış
İnan giderim
Tek bir sitem edersem nâmerdim
Bırak beni istanbul bırak
Yeminle giderim
Sen sustuklarını anlat
Ben sana duymak istediklerini söylerim...




*Şiirimi seslendiren sayın Beste Gül’e teşekkürlerimle..

Bedirhan_Keklikci