Tren istasyonlarında
Köprü altlarında geçdi çocukluğum

Sizlerin neşeyle oynadığı o parklar varya
Geceleri ben hep orda uyurdum

Köpek havlamaları
Bazen bir bekci düdüğü bölerdi uykumu

Sizlerin o sıcacık yataklarınız varya
Ben onları sadece hayal eder düşünürdüm

Açlık gördüm çocukluğumda
Sefalet ve acı gördüm

Sizlerin yemeyipde attığı o ekmekler varya
İşte ben onlarla büyüdüm

M.ÖDEMİŞ

Paylaş:

3 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Çocukluğum Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Çocukluğum şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Çocukluğum şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Derebey, @derebey

12.10.2012 17:10:49

5 puan verdi

Gerçekler acıdır,söylenmisi bile zordur.
Çok anlamlı,bir temeli olan içten gelen bir duyğu idi.
Tebrikler.
Selanlarımla.

Derebey tarafından 10/12/2012 5:13:45 PM zamanında düzenlenmiştir.

Deniz Giritli, @denizderyagiritli

9.10.2012 10:34:30

5 puan verdi

Parayla hiç işim olmaz benim zorunlu ödemeler ve harcamalar dışında, ama bazen o çocukları görünce çok zengin olmak isterim onların hepsini güven içine almak ve çocukluklarını yaşatmak kanayan yüreklerini iyileştirmek adına bunu hep dilemişimdir.
Çocuklar cennet meyvesi oysa..
Birileri bu yavrulara bir şekilde cehennemi yaşatır, sonra bu çocukların büyük bir bölümü de büyüyünce, hatta daha ergin olmadan bile, en başta yakın çevreleri olmak üzere herkese cehennemi yaşatır bir şekilde, hayattan öc almak adına.
Hep gülsün çocuklar, onlara uzanan eller sadece sevgiyle dokunsun.
Sanırım bu yazdıklarınız gerçek yaşanmışlıklardı.
Ne denir ki böyle bir durumda.Sizi çok iyi anlıyorum demekten başka.Sevgilerde kalın.

ö.ç.m, @o-c-m

8.10.2012 19:22:24

Bazı bölümlerde kendimi buldum. Milletin eve dönüş saatinde bizim pazarlarda çalışma saatimizin son bölümü başlardı. Başında bir fötr şapka, elinde şemsiyesiyle Yenişehir pazarının yanından evine dönen adamı hâlâ hatırlarım. O adamı seyrederken baştan aşağı sırılsıklam ıslanmıştım ve o ıslak elbiselerle çadır toplamaya yeni başlayacaktım. Ne günlerdi... İyi ki o günleri yaşamışım diyorum. Yoksa garibana acımayan, vicdansız biri de olabilirdik. Fazla uzattım. Tebrikler şair.