Bakışların kanıma üşüşünce
Sen aklıma usul usul düşünce
Kimse bilmez sessiz ağladığımı!
Ateşlere düşen damlalar gibi
Esriyip esriyip çağladığımı!

Güneşin batışı ayın doğuşu
Bir kanlı kılıçtır göğsüme giren
O hatıralarla.. hatıralarla! …
Bütün kaldırımlar perondur şimdi
Hemence kalkacak sanki o tren!
Yüreğim gelincik açan bir tarla
Ve bütün bakışlar Neron’dur şimdi!

Kimse bilmez sessiz ağladığımı
Sen aklıma usul usul düşünce
Gurbetin kimsesiz sokaklarında
Bakışların kanıma üşüşünce

Adımlarım ağır çekim tedirgin
Gözlerim camlarda yüzün var gibi
Ümitle ışıldar ve söner birden
Damlalar kor olur şakaklarımda
Nisan toprağına yağan kar gibi!


Göğsüm kafesinde çırpınır durur
Binlerce yaralı turnaya bedel!
Diktiğim çiçeğin toprağı kurur
Aramız bir karış sanki güneşle

O gece nerde ey, bin ay’a bedel?
Neden bu saatler zamansız vurur?

Gece var içimde bir bahar gibi
Gece var, içinde ben buhar gibi
Devlerin nefesi ensemde solur
Bir kandil ışığı kanar duvarda
Ve bütün gurbetler hep benim olur!

Kimse bilmez sessiz ağladığımı
Ey toprak ana ey vefalı diyar
Üstündeki tozlar kadar hiç kimse
Hey! Yar kucağına uzanan yollar
Sıla benim yurdum, gülü gülümse
Yılan gibi kıvrıl ip gibi bükül
O gönül çehrenle bana gülümse

Al benisi esriyince o güzel
Hilal kaşlarını çatmıştır yine
Ahu gözlü dudu dilli o güzel
Gece yıldızlarla yatmıştır yine

Ey kandil titreme artık sızımdan
Ağıt dökülse de dertli sazımdan!

Durmuş Kaya