Zamanın ipini kaçırınca bir kere insan, kendi zamanında yaşıyor. Şiire de mavili yarınlar diliyorum, kızıllık her ne kadar yakışmış olsa da.

Zamanın ipini kaçırınca insan, bir çok duyguyu da kaçırıyor. Zamanın ipini elinde tutanlardan daha farklı yorumluyor hayatı. Onların hızla geçerek göremedikleri ayrıntıların tadına varıyor. Bir gül tomurcuğuna yerleşmiş yağmur damlasını okşuyor, gözleriyle. Gece olup insanlar çekildiğinde gökyüzüne dalıyor tüm yüreğiyle. Dolunayın bahçesinde dinlendiriyor, dertlerini. Karanlıkla paylaşıyor, sırlarını. Güneşin denizle dansına izliyor, olgun bir bardak çay eşliğinde. Dünya tatlısı bir çocuğa gülümseyerek, uzaktan uzağa sevgi aktarıyor. Zamanın ipini kaçırdığımdan beri, hiç yaşamadığım kadar mutlu olduğumu farkettim. Zamanın ipiyle birlikte bir kaç ip daha kaçırdım sanırım ben. O kadar çok ip varmış ki elimde ve o kadar sıradan yaşıyormuşum ki, son zamanlarda iyice anladım. Son zamanlarda, bugüne kadar dikkat etmediğim ayrıntıların keyfini sürmekteyim. Yeşilin her tonuyla aşk yaşıyor, mavinin her tonuna emanet ediyorum hüzünlerimi. Çocukların arasında arınıyorum, dünyanın formalitelerinden. En çok da çocukları seviyorum galiba. Hangi çocukla oynarsam yaşım düşüyor, o yaşa. Hiç yaşlanmayacağım korkarım bu gidişle.

Şiirinizi çok beğendim. Maviyi de kızılı da. Aşkın içinde ikisine de yer var. Saygılarımla.

hayal deniziii tarafından 10/4/2012 8:40:01 PM zamanında düzenlenmiştir.