SERBEST GAZEL&
SÖYLE ŞİMDİ EY İSTANBUL
l.
Gün devrilmiş uzaklara, ufuklar kan içindedir,
Kanlıca’nın etekleri bir kızıl tan içindedir!
Boğaziçi karanlığı yıldızlarla uyurken,
Can cânânın içinde, cânân can içindedir!
Öpedursun alnını pîr-u pâk firûzeler,
Havada renk cümbüşü yer virân içindedir!
Yapıştırmış göğsüne gök ışık çiçeklerini,
Kızkulesi’nde akşam bir hicrân içindedir!
Büyük düşüncelerden büyük zaferler çıkar,
Büyük aşklar nice ki sû-i zân içindedir!
Aşk bir Kızıl Elma’nın gizemli çerağında,
Handeleri buhurdan buhurdan içindedir!
Ey İstanbul bu şiirin anahtarı kimdedir?
ll.
Hayâl çağını aştı Üsküdar’ı geçenler,
Pembe incili kaftan feverân içindedir!
Işıkları içse de İstanbul geceleri,
Bâbüssâde gönülsüz bir devrân içindedir!
Güneş terk-i diyar etmiş yırtık pırtık ruhumuzdan,
O sevdâlı gülüşler ki figân içindedir!
An bizimle değilse neylesin tayy-i zaman,
Neylesin etrafımız kir duman içindedir!
Eğer dünya bir hansa, han bir zifiri zindan,
Sur dibinde lalezâr hezeyân içindedir!
Şu gurbet çorağında gam çekerken sevdiğim,
Ağyâr ki bir âşina âşiyan içindedir!
Ey İstanbul bu şiirin anahtarı kimdedir?
lll.
Göz, gönül ve akıl, üç direkli gök çadır,
Eski bir hülya gibi sayebân içindedir!
Ah bizim yeşili yediveren ülkemiz,
Sür git can kırıklığı kan revân içindedir!
Aşkı menevişleyen gelincik dudakları,
Gazel gazel içinde yâr gazelhân içindedir!
Okuyup aklet derken o nidâ kıblemizden,
Seni arındıran nûr bir Kuran içindedir!
Aşkımız sevincimiz, sevgimiz, sevgilimiz,
Yetiş ey şanlı Bedir, gül buhran içindedir!
Her n’olursa âlemde tek bir “an” içindedir,
Can cânânın içinde, cânân can içindedir!
Ey İstanbul, bu şiirin anahtarı kimdedir?
O nasıl bir sarışın zerefşan içindedir?
................................yitikozan