Ey kalbim bukadar yas tutma
Bukadar susma yaşadığın acılarına
Biliyorum ruhun bile acı çekiyor
Biliyorsun ki savaşmak zorundasın
Bütün acılarına rağmen dik durmalısın
Biliyorum sende çok yoruldun artık
Şunu çok iyi bilmelisin ki, bende
Ne yapacağımı şaşarmış bir haldeyim

Ardım sıra bir fatiha bile okuyanım yok
Bilmem ki kime ağlasın bu gözlerim
Bilmem ki kime yansın yüreğim
Dünyaya geldiğim günden beri
Ardımdan yas tutanım bile yok
Biliyorum ki ben öldükten sonra
Bayram edecek doslarım düşmanlarım
Gülün ey dünya sizlerde gülün halime

Sanmayın ki bu devran böyle gidecek
Gün gelecek sizler ahıtlar yakarken
Ben uzaktan kahkalar atacağım
Bedeninize kör kurşunlar saplandığında
Yüreğimde ki yıllardır yaşadığım
Yangınlarımı anlayacaksınız her biriniz
Ölüm bile acıtmayacak bedeninizi
Korkaklığınızın hükmünü ağır öderken
Yılanlar akrepler saracak bedeninizi
Toprak bile zaman gelecek gülecek
Bu bizlerin zavallı kalmış halimize

Ahhhh ömrümü yoluna adadım hayat
Beni uçurum boşluğuna salarken
Bir an olsun bile hiçmi düşünmedin
Bu adam böylesine çekilmez acılara
Katlanabilirmi diye hiçmi düşünmedin
Beni çıkılması bile mümkün olmayan
Karanlık zindanlara kapatıp gittin
Susma yüreğim bukadar susma
Ahları içine çekip bukadar susma
Haykır içindekilerini tüm Dünyaya...

Ufuk GÜNEY