Kul beşerse övünme sadık dostu düş de gör
Az menfaat uğruna yüreğine kir düşer
Dilden dile düşürür eline bir fırsat ver
Dostum dediğin dostun dostuna der sır düşer

Odur ay’ım güneşim gözüm ışığım desen
Hayatımın neşesi gönül beşiğim desen
Odur canım cananım sıtkı aşığım desen
Şartlar olgunlaşınca fırıldağa fır düşer

timsahi ğöz yaşları sevgiler derin değil
Sevda denen kutsiyet yüregi körün değil
Keremim der aslı yok Şirin de Şirin değil
Seven ne ferhat olur ne uğruna ser düşer

Zalım da bir gün anlar umutları soldumu
Boş bıraktığı yerler çile keder doldumu
İçine köz bırakan bir de zalım oldumu
Bahtına sarp kayalık aşılmayan sur düşer

O vefasızdı diye dil demezse adını
Hiç bir sebep söndürmez ruhundaki odunu
Maşuk olan duymazsa aşıkın feryadını
Çığlık, çığlık sustumu gök yarılır yer düşer

Hazanım can taşıyan sanma tedbirli olur
Adına sevda denen bela ayağa gelir
Yğit hayıflanır mı takdir demeyi bilir
Yazgı buya kallleşin tuzagına er düşer