2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1058
Okunma

kırılmıştım.ve daha çok kırılmışlığım,kırgınlığımın farkında olmayışıydı..sustum,suskunluğumu dinlemedi...ne kadar sıradan dı..bir çığlık atasım geldi ve attımm...aslında dokun diyordumm....dokun ruhuma...
Geceydi sırıtgan
Amaydı dokunan
Islaktı kirpik ve
Yaralıydı yürek...
Yitikti takat,
Karaydı gece
Ve acıydı sükunet..
Ardı sıra titreyiş......
Çattı kaşını sırıtan geceye
Aç gözünü dedi amaya
Islaksa kirpiğim,yaralıysa yüreğim
Susuyorsam ve biçare
Yitirmişsem gözlerimdeki feri
Yıldızlar düşmemişse geceme
Şarkılar söylemiyorsa ruhum
DOKUNma..DOKUNma...
ARdı sıra ürperiş...
Aktı gitti karanlık gecenin karanlık sularında
Çığlık çığlığa bastı feryadı,uçurum yüreklere
Çığ oldu düştü,sel oldu yıktı geçti
ilişti gözbebeklerine sıyrılıp
Dedi ki usulca......
DOKUNma hadi ruhuma....
Ve Ardı sıra tükeniş....
Dilsiz di,sessiz,soluksuz,ateş parçası
Göğüs kafesi kadar ördü dört duvar
Kafeste özgür dü şimdi o serçe
Çırptı kanadını,çırptı durdu
Çarptı duvarlara çarptı durdu
Yoruldu,yorgundu,sustu.....sustu,durdu..
Diyemedi usulca....
DOKUNma.....
5.0
100% (3)