Merhaba acı merhaba hüzün merhaba ayrılıklar ben geldim
Kısa süreliğine ayrılmıştım sizlerden unutmadım sizi ben geldim
Gülmüştü birkaç zaman yüzüm belki dostlarım vurdu da geldim
umut diye birini tanıdım çok havalıydı sarmadı muhabbeti size geldim

bazı isimler söylediler oralarda bana sizlerden başkası tuaf geldi
sevinç dediler mutluluk dediler huzur dediler tanımam dedim geldim
bana gülenler var dediler oysa ben hiç gerçek gülen görmedim
yaşayanlar var dediler şaştım bir an tutuldu dilim bir şey diyemedim

anan baban eşin dostun nerde dediler cebime baktım kalmadı dedim
sorarsanız kimi tanırsın diye acı hüzün ayrılıklar benim tek adresim
ben ömrümde ne dün güldüm ne bugün nede bir başka gün gülerim
ömür bu nede olsa geçecek gülsende vatin gelecek gülmesende

acılarla geçen kısa ömrümde sevinemedim nasip değilmiş demek
çocukluğumda aynıydı benim hep itilen bendim hor görülen ben
sitem değil bu yazdıklarım benim hayatım böyle gerçekten
hep çıkmazlarla dolu ömrümün tüm yolları bahtım ise çok kara

ne bileyim ölüm bazen yaşamaktan binlerce kat daha güzel
en azından hayat gibi kötü bir alışkanlıktan adamı kurtarıyor




Adem Karagöz