“ -hiç ağlamadığını hatırlıyorum,
Elma şekerin yere düştüğünde bile

—o acıyı ellerimde biriktirdim ben,
Kırmızılığının sebebi ellerimin, şekeri tutamayacak kadar güçsüz olması”



Paketi açılmamış şeker konuştu:

Hepimizin elinde elma şekeri
Sadece senin ağzına bulaşırdı kırmızı şerbet
Kırmızı kırmızı dudakların şişer
Güzelleşirdin
Gözlerinde ıslak cam görüntüsü
Ve hiçbir zaman gelmeyecek olan umudu arardık
Ormana en son sen girdin
Hepimiz çıktığımızda senin için çok geçti
Ellerin toprağa yapışmış beni al diyordu
Ve hala yüzün gökyüzüne bakıyordu
Ama hiçbir zaman gelmeyecek olan, umuttu senin için.
Sonra onlar geldiler
“büyüdünüz” diyordu en küçük olanları
Sahi ya, büyüdük ve en çok sen
En buruk sen büyüdün, ama ellerin?
O kadar küçüktü ki hala
Toprağın çekimine karşı koyamadılar
Gömüldükçe gömüldüler
Görünmez oluyordun.

Kırık şeker cevapladı:

Hayır, ellerim o kadar büyüktü ki
Hepinizin boynunu saracak kadar,
Sıkıp suyunu çıkaracak,
Üzgünüm, gerçekten, ama inanmazsınız
Ben ölüyordum,
Neden yaptığımı bilmiyordum.
Üzgünüm,
Şimdi daha büyük ellerim,
En çok onlar büyümüş,
Boyumuzdan çok, hepimizin.