Ayartmasaydın yüreğimi,kandırmasaydın
Melekleri kıskandıracak sevgini;ayrılırken alsaydın
Bahtıma ayrılık yazdın bari kazmasaydın
Sokaklar süpürülür,kırılgan kalbimi toplarlar şimdi
Damarlarımda akan kızılrenkli şarabın tortusu
Akıl ile kalp arası dile düşen vefasız o diyor
Fikre düşen kömürkarası gözler ,yüreğime dokunur
Unuttuğun birşey var,güneş doğduğunda ver diyor
Yırtık pırtık,yama tutmaz yüreğim,kalp sevdimi şimdi
Teneşir paklar,nar-ı aşk kokan döşekte kokun çağırıyor
Gülüm soldu tenimde, kokusu sinmiş terimde
Caddede vitrinler, bana inat göz kamaştırıyor
Uyku kaçmış, bahane arar yağmur,nakış nakış dökülürken
Ayartmasaydın yüreğimi kandırmasaydın diyor
Kekremsi tümce dilimde,olmasaydı son böyle derken
Hani gidecektin ve herşey daha güzel olacaktı,rüyalarımda geziniyor
Oysa şimdi gittiklerinle kalanlar,sabahlara kadar didişiyor
Azat et yürek,diyetimi verdim ben,içimdeki elvedalara sesleniyor
Gecenin alacası, kırdüşmüş saçlarımla aynı renk
Bir ben benzer oldum karanlığına, sokak lambalarını kırmak istiyor
Dokunmayın,konaklayan günahlarım,kiprikleriniz canımı acıtıyor
Ayartmasaydın yüreğimi,hoş bende ayartmaya mehilliymişim meğer...
Bilmem kaç kez okundu bu sararmış yapraklı romanları düşünüyor
Kıvrık köşelerin eskimiş hali dalında kurumuş yaprakların hüznü var
Haykırsam sessiz,kendimin duya bildiği kadar
Gel desem kırık dökük cümlelerden aman diliyor
Ayrılık yastığında kalan kokun,odamın dört yanında doğmayan şafakla neşrediyor
Bakma ayrılık sonrası akıl verenlerin çokluğuna
Saatler yelkovanın akrepi kovaladığı kadar vuslata koşuyor
Ayartmasaydın bakmasaydı gözlerin,ok olmuş kirpiklerin yüreğine dokunmasaydı
İki kapı arasında nöbeti bekleyenin buyur sözü,arafın ortasında bana çare olmuyor
Canım sıkkın,bestesi telkin vedaların kırık dökük notası ney sesi yanıklığı dokunuyor
Ayartmasaydın,kandırılmaya musait yüreğim,kına yakmış ellerle merhametine dokunuyor.