10
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2874
Okunma

Sararmaya dönmüş Eylül yaprakları, sessizce ağlar
Mecalsiz ağacın kolları, tutarsa canı yanar
Biliyor ki bu mevsim gitme vaktidir
Ne kadar sarılsanda, taktir büyük yerdendir.
Diller kilitli, yollar engelli
Havada keskin bir yanık kokusu .
Son tren kalkmış perondan,
arkasında kayalara vuran martı sesleri bırakarak
acı çığlık düdüğü.
Anlamsız bekleyişler
umutsuz çırpınışlar .
Boşuna avaz, avaz
sessizce, haykırışlar
Kim getirebilmiş ki gideni.
Bambaşka bir nefes eylül zamanı
Dökülür, her yaprak ayrı bir ağıt
Her soluk ölüme bir adım
Her ölüm yaşama galip.
......................................gONCa
.....................................09.2012
5.0
100% (8)