Model model arabam kat ve yatım olurdu
Vasıl olur fiyaka birde adım olurdu
Satlık aşkın neşesi damak tadım olurdu
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Çifter çifter kumruyu takardım kollarıma
Rezilliğe iç çeken gül döker yollarıma
Namus hayâyı boş ver yokluğu hiç arama
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Kimine minder döşek kimine köşk alırdım
Kiminin yüreğinde sonsuza denk kalırdım
Üç beş kadeh az deyip bir ummana dalırdım
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Nasıl olsa para bol meyil veren çok olur
Gün bulup günlük yaşa güneş doğup yok olur
Aç garibin karnında zurna çalar tok olur
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Savursam dene kalmaz cec üstünde yabaya
Selam sabahı yok ki Hello der merhabaya
Görenler kıyam durur aba’altından sopaya
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Bir hummacık aşk için bu bedende kir niye
Kim bilir kime sitem bu sözlerim nereye
Giden yar geçip gitsin dönüp bakmam geriye
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Söylenecek çok söz var hangi birini yazam
Yokluğa savaş açsam mübarek olur kazam
Haksızlığa dayanmaz yerinden oynar azam
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Her yüze gülen dostu gönül mâbedi sandım
Resmine tuval çizip içten dumansız yandım
Kurtar artık Yaratan ben bu candan usandım
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım

Yazdığım bu satırlar belki biraz abartı
Yazmak neyine ÂLİM neyine gerek tartı
Körşeytanı şaşırtır bir hummacık karartı
Halım vaktim yerinde ah bir zengin olsaydım.

"Bir nusibet bin nasihatten iyidir".(Atasözü)

Bekir ALİM /Sitemkar Aşık