aaahh…!
ölü insan kokuyor düşlerim
kimi vatan…
kimi bir gaye-i
susmuyor ş milyon yüreğinden vuruluyor
bayraklara sarılıp dizi dizi tabutlarda
umutlarıyla düşleriyl

bıktık usandık artık her gün
-vakits-

“ insanlar”…;
ormanda yanan ağaçlar gibi birbirimizle tutuşturmak
dağlardaki koçlar gibi birbirimizle vuruşturmak
kardeşi kardeşle savaştyarıştırmak istiyor
.
yarınlarımızı çalıp...geleceğimizi mezara gömüp
kardeşlik tar ekiyor
her şey kanla çözülsün…
memleketimgize konulsun istiyor

öyleyse…;
şimdi acıları yarıştırmak yerine...inadına paylaşma
omuz omuza, yürek yüreğe ağlama
bir olma birlik olma
bir secdeye iki alın koyma zamanıdır
ki ipi elinde tutanların
.
artık “can” yerinebu topraklara
ki ölüm olup
umut bileyleyelim ki umutsuz kalmayalım
göğün tüm yıldızları sönse dahi…
bir daha…
ne her gün dizi dizi genç tabutları sayalım…
ne de biracıyla ölmeyi değil
ışıl ışıl çiçek olsun çocuk yayalım

/…aaahh çocuklar ah…!
demem o ki...
yakmak ey-
oysa bizler aynı hayalin çocuklarıyız
.
kurşun yerine kalem tüketirsek
ölüm
yumruk sıkmak
altınd aynı gökyüzü
ve
bu topraklar üstüne yağan yağmuyeter hepimize
yaşama bakıp

//…ilmeyi bekler-...//

1993

tahsin özmen bez bebekler de üşür çatım&baskı yay ank 2006

*Bu şiir Elazığ Bingöl kara yolunda kurşuna dizilen 33 ere ithafen yazılmıştır.