Gasp edilen aşklara...

*


/’Dünya sırtını dönmüş bize!..
Dağın bedelinde, çığlığın yasındayız.
Bir yangına saman çöpü gibi savrulmuşuz, külün tanımındayız...’/


I

/...Günlerin paslı prangalarında, infaz edilen suçlu imgelerdik...
yalnızlığın defansına çekilerek hep kısık sesle okuduk, ölümün beslediği yara izi şiirlerimizi...
yoğun istek üzerine tekrar söylediğimiz kanamalı şarkılarımız, nakarat aşklarda...
hayata ödünç verdik hayallerimizi, kocaman bir çaresizliğin eskiyip giden yıllarında.../

II

sen şairsin, sözcüklerin kuralsız tanrısı
içindeki kederle çok uzun yollar denedin
yüreğinde kuş ölüleri...
sen böyle ağrısız, şiirsiz,
şehvetle tükenen aşkların tedirgin
ve takatsiz yolcusu...
şimdi diz çök şiirlerin önünde!..

III

dönüp ardına bakmayan gitmelerde
kül rengi harcısın delikanlı sevmelerin
asla kapanmayacak bir yarasın sen
bir anlık aptallığı, kirli aldatmaların
ve utancısın, üç kuruşluk sevdaların...

ve donar her şeyin, aşkın ve yenilginin tarihinde-
gözü dönmüş şehirlerde sessiz katliamlar, kalabalık gürültülerde!..
çoğalan yanılgılar ve tükenen umutların şairisin...

yalnızlığı anlamlı kılıp, kendini erteleyen intiharlarda,
yaraların en uğrak yerinde, gecenin en uzun sabahlığında
kanun hükmünde yasak bakışlar senin değil, kendi gözlerinde...
hüznün örselediği sessizlikler senin değil..

/...üstelik şairsin, kimliksiz cinayetlerde...
ağızda küfür, bıçakta kansın sen!..

sen şairsin, anlamsızlığın orta yerinde!..
hep arkalara saklanmışcasına seviştiğin çıplak yalnızlığın
ve ardından bakakaldığın uçurtma özlemlerin!..
daha kaç şiir de vurulur ömrün, üstü örtük acılarda

kalbini rehin bıraktın şiirlere, sesini sessizliğe
senin, yutkunduğun çığlıkların, cümlelerin var,
bozgun mısraların, noktalama işaretlerin
ve altı kırmızıyla çizilmiş,
’içinde birbiriyle yer değiştiren hüzünlerin!..’

sen şairsin, birçok soru’nun yanıtısın..
acının doğuşu ve aşkın batışısın...
camlara çarpan yağmur kadar zarif
yaradan düşen kabuk kadar asil...

öyle ki, aşk dediğin, dudaklarında çatlayan
ve gözlerinde kanayan melankolik hıçkırıklardı!..

sen şairsin, sözcüklerin kuralsız tanrısı
içindeki kederle çok uzun yollar denedin
yüreğinde kuş ölüleri...
sen böyle ağrısız, şiirsiz,
şehvetle tükenen aşkların tedirgin
ve takatsiz yolcusu...
şimdi diz çök kendi hayatının önünde!..



(Birdal ERDOĞMUŞ/İKİBİNON)