2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1164
Okunma
Ben şiirden vaz geçtim lisanımı susturdum
Ak kâgıtlar kirlendi kalem can çekişiyor
Öfkeleri besledim muhabbeti kusturdum
Merhabayı öldürdüm selam can çekişiyor
Her kış düşüp toprağa her baharda doğardım
Azmedince çöllere yıldırımlar sağardım
Gönlü çorak olana sağnak sağnak yağardım
Kefen biçtim yağmura dolum can çekişiyor
Irmak olur beslerdim sen bir derya olsaydın
Ben başımı keserdim saçlarını yolsaydın
Serilirdim önüne sen bir adım gelseydin
Düz ovada bak şimdi yolum can çekişiyor
Olmasa da kanadım uçurumdan uç dedin
En zifiri gecede gökten ziya biç dedin
Kıldan ince kılıçlar üzerinden geç dedin
Kör bıçaklar altında ölüm can çekişiyor.
AYHAN ÇOBAN
5.0
100% (4)
Cevap Yaz