1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2475
Okunma
İliklerimden atardamarlarıma kadar duyduğum bir acıydı feryadım
Tükettim kelimeleri çoktan
Bende hiç bir şeye yetecek ben kalmadı.
Bitmedi kaderin yürüttüğü yol
Meçhul bir yolculuğun yorgunluğunda yapyalnız bir dinlence.
Yalnız gecelerde,sessiz tan yerlerinde,
Şah damarından da yakın bir ışıktan başka hiç bir şey yok...
Umutsuz yapayalnız geçmişim.
O ışığın merhameti dökülürken göz bebeklerimden,
İçime akan sıcaklığı duyuyorum sadece bana sabır diyen...
Hep O ışığa yaklaşmayı umut ederken,
Bir kez daha acıyor içim
Kanser bir yürekle ve nefretle bakıyorum dünya’ ya...!
GÜLNAZ YORULMAZ
5.0
100% (1)
Cevap Yaz