.




Elim ekmeğim emeğim
Tenim terim tekmilim

Kapat gözlerini sokulsun soluna nefesim
Korla döşenmiş yollardan geldim
Güneşsiz baharlardan
Dondurucu kışlardan geldim

Nefesim hissim beklediğim
Sesim sessizliğim

Kapat gözlerini süzülsün ruhum ömrüne
Yaşamak kırsalda günebakan
Yaşamak utançta erguvan
Yaşamak salkım salkım zeymuran

Gün düşüyor avuçlarıma
Aydınlığın duadır suratıma

O ki hırçın bakış
Yüreği ak Karadeniz
O ki zamanla koşar adım yarışan başak
Rüzgara inat başı hep dik
O ki hoyrat toprak
Denize hasret kararlı giden nehir
O ki nehirlerden Nil

Gölgeler kısalıyor
Tepesinde hayatın hüzünlerden bozma düşler doğuyor
Düşeyazan hayalin gecemde
Ruhumun ruhsatı yenileniyor
Düşlere yazdığım adın geceden sıyrılıp hecemde
Değsin o gözler gözlerime
Tuttuğum el kelepçe
El götürsün beni gözlerindeki hücreye

Ben tuttum o yüreği ,bırakmam
Ben koştum o yolda,yorulmam

Aç gözlerini yar
Ömür biter elbet ahirette de yarin olmaya geldim
Canım kanım sol yanım
O ki candan öte içimde
O ki Can’ınım Öz’ünde

Aç gözlerini rızan olmaya geldim
Hak tan destur alıp da sen olmaya geldim
Yürekteki öksüzoğlanları koparıp
Gül olmaya geldim

Nigar Baran
Eylül-2012





.