Sen, Torosların gizli fırtınası
Üşümelerime sinsi sinsi gülüyorsun
Vahşi ormanlarına inerken yalnızlığım
Karanlığın mehtapla seviştiğini gördüm
Birazdan güne merhaba diyeceksin
Yeniden ceylanlarla, kuşlarla konuşacaksın
Çamların gölgesinde bahardan kalma
Menekşelerin var hâlâ
Eteklerinde bıraktığın şehvet,
Zemherilere karışmış, hazan yaklaştıkça.

Bir kadını seversin
Uçurum...koca uçuruma düşersin
Kör kuyuların yasağında alevlenir düşlerin
Kokusu bilinmeyen, bir dost elini beklersin
Gülüşleriyle Mecnun’u Leyla’sına
Çölleştiren sımsıcak tenini,
Göğsünde dolaşan bahar kokulu, meltem
Rüzgârlarını
Kanar yaran, öldüm dersin
Bir ter uyanır avuçlarında
Hayallerine yıkılırsın
Sustukça büyüyor acıların
Büyüdükçe üşürsün
Çığlığın kanar, kanadıkça
Ben kimim diye haykırırsın.

Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
20/9/2012
Saat.14.18