Şiiri bir kaç kez okudum ve yorum yazmaya fırsatım olmadı; internet ve elektriklerin kesilmesi yüzünden...

Gezgin düşler ve aşk; aşk kelebekler gibidir daldan dala konarken ömrü sonunda kokladığı son çiçekte ömrü solar, bilirsiniz kelebeğin ömrü çok kısadır. Aslında gezgin olan düşler değil insanın kendisi gezegendir, kolay kolay sevmez sevse de kolay kolay ayrılmaz, ayrılsa da gönül yarası ömür boyu sürer.

Hayat ve hayatın içindeki aşklar sisli, pusludur kimi zaman fakat en hatırlanan kısımları ise mutluluk içinde geçen her saniyedir.

"Seviyorum, özlüyorum ve yaşıyorum seni
Her gün biraz daha büyüdüğün kalbimde."

Savaş alanlarından zaferle dönen kahramanlar bile aşka esir düşerler, aşk anlatılamaz sadece yaşanır o yüzden aşkı kendi metaforlarımızla evirip çeviririz. ve aşktan uzak kaldıkça, hatırlanınca ve en sonunda ulaşılmaz aşklar aşk olarak kalır. Demem o ki kavuşulmayan aşklar daha güzeldir çünkü vuslata eren iki sevgilinin arasında aşk bitmeye mahkumdur. Müstesan aşıklar da yok değil fakat evlilikle biten aşk zamanla usanmalar, bıkınlıklar en önemlisi alışkanlık halini alır ve ölmeye gebe...

Şairin yazdıklarına bakılırsa bir aşkın gelgitlerini yaşadığını duyumsadım... Her şey rağmen aşkın içeriye sızmasına da karşı durmayan bir algı aldım.

Montaigne ne demiş "aşırı mutluluk azaptır"

Aşk, kimi zaman mutluluk kimi zaman kuzgunu bir acıdır, olmasına rağmen aşktan da kaçınılmaz.

Güzel şiiri bizimle paylaşan sevgili Şair Lebi'yi selamlıyorum, güne ve okumama değdi.


Sevgilerimle