16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1173
Okunma
suskunluğunu bozamadığım
sabahlar var
çağırır beni
kaçamam
ayaklarım geri gider
adımlarım seker
örümcekler gerer ağlarını
bir çocuğun sesi yeşilliklerde
bir kahkaha tepelerde kaybolur
dalında unutulmuş bir yaprak
incinmiş
orada öylece üşür
güneş yeni bir güne doğar
aklında gecenin izleri
sahi sen neden saklanırsın ki
gölgelerin izinde
bak
barutum ıslanıyor
bu yüzden zihnimin tetiğini çektiğimde
ateş de almıyor
hasretler yığılmış üst üste
karanlığın içinde saklanmış
hayatın soluğunu duyuyorum
ama dokunamıyorum...
dokunamadığımız ömürler gibi...
12/11/2007