Finali senden olsun bu şiirciğin

En çok yalnızlıktı ilk provada üstüme oturan
bir virgül koysam kaldığım yerden adını anmasam kahır sitem
yalnızlık mutsuzluk gibi virüslerin

ürkütücü bir gülüşle kahkahalarla ağlasam
gülsem acılara

en çok hüzündü
vitrinlerde görüp
ayağımı yere vurup direnip çocukça
işte bundan
bundan istiyorum
kırmızısından dediğim

en çok hüzün müydü bana yakışan
sen yine de bu çocuksu hallerime aldanma
kaç kez büyüyüp küçüldüğümü anlatsam anlamazsın

gözlerindeki ışıltıyı
uzaklardan ışınladığın
dudağının kıvrımlarından cömertçe hibe ettiğin
buruk tebessümlerini
kurutulmuş bir gül gibi ömrümce

kalan ömrümün sayfalarında saklayacağım

aslına bakarsan dilime provasız otruan bir şeyler varki
onlar dualar
beni de seni de sakinleştirecek
iksir işte o

her kırıldığında sesinle yatıştırdığım
yapıştırdığım kalbime
yine de senin siluetin

irkiliyor sevgisizlikten
üzerimdeki bu iğreti elbise
zedelenmiş ruhlarımızın ayininde
sakın karalar giyme
ha bir de unutmadan

finali senden olsun bu şiirciğin
arka fon rengi hazan sarısı
iki nokta koy son satırına
biten aşklar adına

Yüksel Nimet Apel

19/Eylül/2012/Çarşamba/Bodrum