AUtandı küçük şair utandı
Utanmaktan utandı
Sessizliğe kapattı gürültüyü
Aklıyla açtı aklını
Bir damla gözyaşı kadar
Sevgiden uzak
Öfkeden ırak
İşte yine sustu küçük şair
Her zamanki gibi
İleriye değil geriye bakıyordu
İyiye değil kötüye uyuyordu
Ve ağladı küçük şair
Yutkunarak ağladı
Baktığı yerde hiçbir şey
Düşündü küçük şair d
Düşünmeyi düşündü
Kötülüğe susayan kötülükleri
Sevgiyi, aşkı,gerçeği
Ve anlamını bilmediği her şeyi
Kavramlar arasında kavramlar buldu
En büyük fotoğrafta küçük ayrıntıyı
Yoruldu küçük şair
Bütün her şeyden
Zıtlığın eşitlikle aynı olduğunu
Gerçeğin yalandan farksız olduğunu
Anladı küçük şair
Gülümsedi
O kimdi ki
Bütün olguları olgunlaştıracak
Zerrede bütün evreni bulacak
Yokoldu küçük şair
Yoklukta yokluk oldu
Anlamın anlamsızlığını
Yokluğun varlığını
İbret aldı küçük şair
Girdiği yerden çıkamadı
Yine hiçliğe doğru
Bıraktı küçük şair
Yoruldu çünkü
Kavramı kavramlaştıramadan
Ne yapabilirdi ki
O küçük şairdi