8
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
2545
Okunma
ah Hidayet ah!..sen bilmezdin ki;sarma tütün ne…
ben öğrettim sana
bir tanesi ağızda olmazsa olmazındı diğeri
kulak arkasında…
ama kulağın hep bende
yalan da değil hani;dinlerdin be Hidayet!..
ben anlatırdım ,sen efkârlanırdın
çektikçe çekerdin ince kıyım Zengök tütününü
oluverirdi dertlerin gölgede duman altı
ah Hidayet ah!..
erken gittin ya!..
…
şimdi gelir misin bilmem
ben Allah’ın her günü burdayım
kendime tütün sarıyorum
ha!..kulağıma da öğrettim;sırtında tütün taşımayı
lakin o da ben gibi...
bir türlü beceremedi ,sessizliğine alışmayı…
ah Hidayet ah!..
ben bilmezdim ki;gözyaşı ne…
onu da sen öğrettin bana
ne menem şeymiş o
çektikçe tütünü oluveriyor gölgende duman altı…
ah Hidayet ah!..
erken gittin be!..
erken gittin…
Şiirin sahibi
Cevap Yaz