Ey yar
söyler misin
sen
sen bu yürek yangınımı
şiir olsun diyemi yazdığımı sanıyorsun
sen hiç kalbini yerinden söktünmü
yüreğimin yankısını yüreğinde hissttinmi
duygularım yalınayak umutlarım yelkensiz
bir çıkış bulmalıyım eski masallardan
sürekli bir şeylerden kaçıyorum
müptelasıyken kahramanı bıçaklanmış masalların
seni soluyan bir rüzgara kapıldım gidiyorum
yüreğimi bir yelken misali seninle dolduruyorum.
yokluğunda aldığım her nefes ciğerlerimde patlıyor
kabuk bağlayan yaralarımı kanatıyor
yokluguna uzanan yollarda çürüyor ayaklarım
ahhh be sevgili
sen bu yürek yangınımı
şiir olsun diye yazdığımı sanma
sen görmüyorsun diye gözlerim rengini yitirdi
gecenin karanlığına haykırdım çaresizligimi
ne ağıtlar akttım yüreğimin satır aralarına
ne mısralar yazdım henüz yazılmamış
maviyle yeşil arasındayken se/n/sizliğim
oysa senin sıcak bakışların olsa ısıtsa bedenimi
yüreğimi ısıtan aşk dalgaları gibi
vursa yüreğimin kıyılarına
haydi yüreğim sen sev yine
sevdiğini söyle korkma ne derler diye
seni hor görenlere inat haykır sevdiğini
yüreğini bir yelken gibi aç doldur sevgiyle
şimdi adıma uygun bir masal bulmalıyım
boğulmamalı bu ten bu sevda da
yine o eski gülümsemeyi dudaklarıma kondurmalıyım
korkuların en dehşetli yerinde bir umut gizli
Yeniden yelken açmalıyım sevgiye
oysa ben bu hayatı yaşayarak tanıdım
itilmeyi kakılma horlanmayı da
öyle cümleler kurdum ki
belki yüreğimin yangını hafifler
oysa vurgun yedi yüreğim ayaz gecelerde
umutlarım dağıldı dönemiyorum hayata
ey yüreğim içinde gecesi bitmeyen yazı gelmeyen
hep sonbaharları yaşıyorsun sen
bu yüzden
sevmiyorsun ne gündüzü ne yazı
bu yüzden nağmelerin hep hüzzam hep acı
gözlerin hep ağlamaklı hep ıslak ...
ahhh be yüreğim
bu yüzden duyguların yalınayak
umutların hep yelkensiz ...
tut ellerimden ey yüreğim tut
sükutumda saklı en derin yalnızlıklarım
hüznüm yüreğimi deliyor en tenha yalnızlıklarda
nefes alamıyorum
gel de dindir merhemsiz sızılarımı
duy artik feryadımı duy
anbe an T Ü K E N İ Y O R U M





______________________// Sıla