Sustum


sustum ve savruldum boş sandallar gibi
Sustukça çoğaldı içimdeki sevdan

Ve tüm şehir sustu benim bu yalnızlığıma
Sözlerim değil gözlerim konuşuyor artık

Sustukça konuşuyor içimde sevdan.
Hafif hafif sen yağıyor yüreğime!

Kalbimi kanatıyor ateş kokan mevsimler
Artık bu şehre sığamıyorum bu hüzünle.

Acılar üşütüyor donuyor mavi bakışların hülyaları
Öylesine keskin ki hüzünlü bakışların okları

Aldırma ateş kokan mevsimlerin rengine ey sevdam
Umutlarını ser her sabah gönül sofrana

İzini sür apansız şafaklarda rüyaların
habersizce çal kapısını umutların

Derin bak gözlerinin içine sevginin sevgilinin
Hasretle her gece kapısını çal leylak rengi sevdaların

Bin parçaya böl avuç dolusu hüzünlerini
sonsuzluğa sakla düşlerini
Haykır yüzüne son kez hislerinin
.
Umutlarını gökyüzüne tak kandiller misali
Ve... hala senindir son nefesin senindir de.

ve ben inandım
ben yandım
ben kandım
ve savruldum
ve ben sustum
sustum
"SUSTUM"