Korkmadı ,
Yürürdü yapayalnız.
Sıcacık yüreğiyle
Minik elleri
Tutundu hayata.


Kapısına bırakıldığı
Büyük soğuk binanın ,
Karanlık koridorların,
Beton zemininde ,
Çıplak ayaklarıyla ,
Sıra sıra yürüdü yemeğe.
Yetim değildi ,
Yetimhane binasında.


Kızmadı ,
Kız olarak doğuşuna.
İstenmese de ,
Koparılıp alınsa da ,
Gam düşürmedi yüzüne.


Her kadın , her yüz ,
Anneydi ona.
Baba diyemiyordu , demezdi de ,
Kız evladını gömmek isteyen
Gördüğü erkek yüzlere.
Çünkü O ,
Nefreti bilmeyecek kadar küçük
Affetmemeyi bilecek kadar büyüktü.


Küsmedi,
Ondan alınan Hayat’a.
Büyüdü,
Daha da cesur oldu
Yaşatılmayan çocukluğuyla.


Bir masal buldu kendine.
İçinde sadece anne baba olan.
Ne prens , ne prenses.
Ne de şekerden evler.
Sıcak bir yuva vardı.
Ve kızını çok seven bir baba,
Mutlu oluyordu ,
Hiç olmadığı kadar kayıp hayatında.




---------------------------------------------------------



LITTLE BRAVE HEART

Was not afraid,
Walked alone.
Warm heart
Small hands
Clung to life.


Was leave outside door ,
The cold of the building,
Dark corridors,
Concrete floor,
Bare feet,
She walked to dinner as well.
Was not an orphan,
The orphanage building.


She was not angry ,
For birth of girl.
Even if not wanted
Cut off from a life,
Her face don’t fall off the for grief.


Every woman, every face,
Her mom.
Not want to say father
He wants to bury her.
Sees men’s faces.
He is the
She is Small enough to know hatred
Was big enough to know not forgive.


She is not huff,
Taken from her life.
Grew
She was a brave,
Can not live with childhood.


Found a tale of self
Only father and mother in the tale.
Not princess or prince.
And not sugar houses.
There was a warm nest.
And a father love his daughter.
Was happening happy in her life,
More than ever.