Nasıl sevmisim seni,nasıl aldandım.
Şu bağrıma basıpta , yâr diyemedim.
Saçlarını okşarken,benimsin sandım
Kollarını boynuma, sar diyemedim.

Ateş düşer içime,acıyor canım
Elim kolum bağlı,bitmiyor sancım,
Yaralı bir kuş gibi,sana muhtacım.
Kanayan şu yaramı, sar diyemedim.

Her uyandığım güne,yabancı oldum.
Her akşamında yine, hasretle doldum.
Sen leylâ’ydın ben mecnun,derbeder oldum.
İçimde büyüttüğüm, sen diyemedim.

Yıllarım geçti gitti, bomboş bir mazi.
Alnımıza yazılmış, nasıl bir yazı.
Tükenmek bilmeyen , tatlı bir sızı.
Yaşıyor hep içimde, var diyemedim.

Çiçekler sana açtı,gönül bahçemde.
Kuşlar hep sana uçtu,her yeni günde.
Gülmedim hep ağladım,sensiz her gece.
Hasretimsin içimde, gel diyemedim.

içimde bir sıkıntı, dar geliyor bedenim
fırtınalar kopuyor, dur diyemedim.
son baharın hüzünü, birde bitmez kederim.
şu yaralı kalbimi, vur diyemedim...

sessiz sessiz ağlarken, gülüyor yüzün.
özlemekle geçiyor, bitmiyor hüzün.
unutmadım! unutmam, verdiğin sözün
yüreğimde yarası, var diyemedim...

kanıyor dinmiyor ki, açtığın yara.
ansızın giderken, saçtığın har a
başımda dumansın, esen fırtına
şu yaralı kalbimi, sar diyemedim

Erdinç SERT