Toprağın kokusunda yaprak
Yağmur arkası kokarak
Yeşil çimenler altı yaşayanlar
Gülüşüyor suyun üstüne çıkarak
Güneş altı buhar dumanları
Yükseltirken havaya kokuları
Anımsatıyordu mevsim baharı

Çaresiz kalan ne var hayatta
Çaresizliğe çaresizlik çare olduktan sonra
Üç beş kuruş verilince susturulan dudaklara
Özgürlük versen çıkar mı baharlara?
Bakıyorum sensiz yürüdüğüm sokaklara
Hayallerim dönüşüyor anılara

Sen vardın solda, sen vardın sağda
Bazıları geziniyordu ortada
Sizinle yürüyordum bu yolda
Hâlbuki hayallerimiz başka
Davalarımız başka
Aynı sokaklarda
Aynı havalarda
İdealler çiziyorduk hayata

Mahkemeler vardı kocaman binalarda
Darağaçları taş betonlarda
Adı istiklaldi, güvenlikti, sıkıyönetim insanlara
Uçuşurdu barış sözcükleri havada
Sallandırılan insanların özgün bakışlarında

Garip, her şeye çerçeve çizmek için çıktığımız yolda
Çerçevesiz kaldık savrulduk oraya buraya
Kalemler kırılırken masalarda
Sevgiden söz edilirken nutuklarda

Zararsız yaprak, zararsız toprak
Güneş altında buluşarak
Bakıyorlardı bize şaşırarak
Teskin ediyorlardı ıslatarak

Biliyorum hiç anlamadık onları
Hâlbuki insanları yaşatmaktı davaları
Öldürürken insanlar insanları