Bir günlük seyranına kanan gafil kelebek,
Süzerken gözlerini şöyle çatmış kargaya:
"Âfet-i devran benim, mübarek kara şebek!
Benzer senin hayatın upuzun bir kargıya!"


Meğer değilmiş karga bildiğimiz budala;
Asırlık gagasıyla vermiş hemen cevabı:
"Hayatın bağrı bilip, tutunurum bu dala
Arşa mı ermiş sanki güzellerin sevabı!


Devam etmiş kelebek inceden söylemine:
"Bin bir türlü çiçekten gıdamı alıyorum;
Bu nedenle oluşur kanatlarımda mine!
Senin gibi her sabah boka mı dalıyorum!"


"Unutma" demiş karga, "söz konusuysa hijyen,
Âlem bilir, önceden sersefil bir tırtıldın!
Kanma âdem dese de sana uçan müzeyyen
Benim nazarımda sen kibirle ayartıldın!"


Almış nasibi nemden kelebeğin gözleri,
Dokunsan, incileri dökecek gibi olmuş.
Ağır gelmiş karganın acı veren sözleri,
Aslında güzelliği ölüme giden yolmuş...


Karga, acı gözlerle bakarken solan güle;
"Övünerek geçirme!" Demiş "fanî hayatı,
Rüzgar eser, mum söner, söylenir ’güle güle’
Boylarsın işte böyle meçhule giden yatı..."


@Dilevin