Özledim demek ne kadar anlatabilir bu içimdeki boşluğu.
Bir kelimeye sığar mı gittikçe büyüyen
İçinden çıkılamayan kuyularca biriken yürekteki özlem.
Gel demek istiyorum sadece,
Sadece gel,
Başka bir şey dilemiyorum.
Gel de bahar dolsun içime,
Güneşler ışık saçsın yüreğime.
Aydınlığım ol, yazım, kışım, baharım, güneşim ol.
Bitmeyen yollarım ol, dönülmeyen adımlarımca beklediğim.
Uzakları yakın eden dinmeyen sancılarım ol gecelerce çektiğim.
Gel de çiçeklensin kapım,
Yıldızlara belensin yollarım.
Gelincikler dize gelsin sen geçerken,
Laleler boynunu büksün.
Gecelerim ay ışığına belensin zifiri karanlıklardan, korkularım bitsin.
Sen sevgili varlığım, kokunu özlediğimsin.
Yanımda olmadığını bilmek berbat bir his.
Ulaşamayacağımı bilmek ondan da berbat.
Sabrımın sınırları daha ne kadar esneyecek.
Daha kaç zaman umutlarım tükenmeyecek.
Çaresiz kalmanın acısı, yokluğundan daha da beter.
Nefes almayı unutuyorum bazen canımın acısından.
Mümkün mü nefessiz yaşamak.
Yağmurlar yağıyordu bu şehrin üzerine sensizlikte.
Sensiz ıslanmak, sırılsıklam olmak güzeldi,
Yağmur değil de sen yağarken üzerime.
Yine yağsın yağmurlar, yine ıslanayım seninle dön de.
Bir avuç yıldız fırlatayım gökyüzüne gözbebeklerinden koparıp.
Yakamozlarla dolsun içim uykusuz gecelerime inat.
Kaybetmek korkusuyla bölünen gecelerimin sonu ol,
Ilık bir sabah esintisi gibi gel.
Kokuna hasret dudaklarımdan dökülen bir çift söz ol dualarımda.
Aydınlık sabahlarımın nedeni ol da gel.
Kapımın çalınışını beklemenin hazzına varayım
Yine de gelişinle aydınlanacağımı bilmenin
Doyumsuz güzelliğine kapılayım.

Şükran Demirtaş