Dudaklarım durgun
Suskun bir senfoniyim
Sus-pus olmuşuz ikimizde
Zaten derdimizde malum
Diri aşklarda tat yok
Ölmeli aşklar
...
Tenlerin tenlere dolaşması yasak
Bunu anlasak
Sen sen olmadan da
Ben yok i k e n yani
Ben yaşam ı ştım
A ş k t ı evreni üreten sanki
Bilmem anlatabiliyor m u yum
Anlaya b i l men için
...
S e n
Ç e k i n -G e n
Durgun K a D ı n
Pembe-Mor tonlarıma vurgun KadıN
Senin o muhtaç l ı ğın
Eskitil e m e yen prangaların
Ama beni dinle
Ben seninle ne sevişmeler düşledim
...
Ölmesek --- E ğ e r
Aşkları yaşamaya değer
............
Sen bensiz
Sen nedensiz
Kuşkularınla yersiz
Gözlerine okunan türkülere tükürensin
.............
Acımasız imgeler yığınısın
Sen
toprak değil misin ?
.............
.............
.............
Ben sözcüklerin dans eden haliyim
Aşkın çiçeklerle donatılan bahçesiyim
Şiirlerden örgülenmiş tenim
Kurşun işlemez bir katman
Sıkıysa gir içine
Orada sevda seslenir
Aydınlığın muştusu v a r...
...
Ne zaman
Ki prangaların eskitilirse
İşte o zaman AhmeD Arifin sevdası olursun
Ve Nazımın memleket özlemiyle yanarsın
Öyleyse çınarlar dikmeli Anadolu da
Serin gölgesinde serin yaşansın aşklar
..............
..............
..............
Yoksa biz suskun piramitlerin gizemi miyiz
Böylesine derinden kopan çığlıklarımızın monologlarıyla
Suskunuz
..............
..............
Sen Yoksun KaDıN.!