yık kipriklerinin gölgesinden gebe hüzünleri
güz kavruğu yangın yeri yüreğimin orta yerine

alttarafı sahipsiz sevda yanığı
terk edilmiş yetim coçuk yüzündeki mor seviçler gibi...

diz çöktü al işte göz yaşlarım
ya vur şakağından uzat boylu boyunca göksu kıyısına

yada kucakla bin yılık özlemle
doldur gamzelerinin çukuruna kekremsi gülüş gibi...

hadi koca dağ yıkıl artık
yıkıl...

eylül boyalı göz yaşımla dokun
yakmaz seni cehennemim veyl artığı parmak uçların...

it beni kipriklerinin sen yamacından
ben gayyaya düşerim yanmak benim işim...

sitem sayılmasındiye suslarımı imgeledim
kendime dahi duyurmadan serzenişlerimi susuyorum

yalansız riyasız hüzün susuyorum
sevinçleri kustum zehirzemberek sensizliğe...

şimdi
göksuda yakamozlar gökyüzünde yıldızları
tek tek şakağından vurup kendime susacağım

balıkcı kasabası kimsesizliğine
kör deniz feneri bizli çoğalmışlığına
bu dağ bizsizliğine yıkılsın ölümüne sussun...

hadi sende kınalarını yak
cicilerini çıkar naftalın kokulu sandıklardan
sevinçleri sürün gözlerine pul pul olsun

al al olsun yanakların
dudaklarına vişne çürüğü ruj sür
hoş kokularını dökün kasabanın sevinçlerini vur

sevinç sevinç sus sende vursun davullar çalsın sazlar ...

Hasan ODABAŞI