haritaların unuttuğu bir kıtadır Afrika!
siyah kıta, siyah insanlar, siyah hayatları..
tarihin yazmadığı bir kıtadır Afrika!
insanlıktan yoksun insanların anımsamadığı..

Afrika, mutlu sonla bitmeyen masal.
gökyüzü daha kızgın, daha sıcak.
günler daha yorgun, daha telaşlı.
geceler daha uzun, daha uykusuz.
mutluluk misafir olmuyor siyah masala!

kovalamacalar yorgun, son gücüyle koşturanlar.
kör ebeler boş bir mideyle,
seksekler, yalın ayak.
oyunlar daha kısa, daha yorucu.
sözleşemezlerdi birbirleriyle yarın ki oyun için.
elmalı şeker değildi onları sevindirecek olan,
yada çikolata.
bir kuru ekmekti sadece,
yüzlerine misafir olan gülümsemenin sebebi.
tenlerinin siyahı kaderlerine gölge düşürmüştü,
ancak hayalleri hala aktı!
bu gün bir farklılık olsun siyah çocuklar,
ayakkabıları değil mutluluğu bir numara büyük alın,
seneyede giyersiniz!

tarih kitaplarının unuttuğu bir kıtadır Afrika!
tek savaşları insanların içinde barınmayan insanlığa karşı olan,
o siyah ama ak kıta!

biz kimiz?
kim nakşetti bir Afrikalı çocuğun midesi kadar boş olan kalbi içimize?
Afrika sesini duyurmak istiyor, kalp sağırlarına!
her çığlık duyulmak ister, misafir bir nefes..
bir yardım eli...
beyaz insanlar orda mısınız?
yaşıyor mu insanlığınız?

Afrika unutulmuş kıta!
tenleri siyahtı ama hayalleri asla!

Afrika için iftar vakti ne zaman bilinmez,
Afrika, aç ama kalbi tok kıta!

utanıyorum siyah çocuk!
düşürdüğüm her ekmek kırıntısından..
utanıyorum siyah çocuk!
kapatmaktan aciz olduğum çeşme sularından..
utanıyorum siyah çocuk!
tenim kadar ak olmayan yüzümden..
utanıyorum siyah çocuk!
’arkandan ağlar’ sözüne bakmaksızın ardımda bıraktığım her lokmadan..
arkamdan ağlıyor ardımda bıraktığım lokmalar, size ulaşamadıkları için.
utanıyorum siyah çocuk!
bağışlayın beni..