sorma hatrımı,
iyiyim ben!
mutluluk maskesi takmış, hüzün emsali bir palyaço kadar hemde!..
bilirsin beni,
en eksik cümlelerimde en umutlu duygular barındırıyorum.
ne dediğimin bir önemi yok,
ne diyemediğim önemli sadece.
iyiyim ben. ( çok özlüyorum, dön artık. )

lâl şimdi dilim,
ister bir darbede sen at iyelik eklerine yoksun dilime.
öznesini yitirmiş cümlelerim dağılsın.
hüzün koleksiyonuma yenisini ekle!
istersen pansuman yap ağır kanamalı tüm kelimelere.

iyiyim ben!
hıçkırıklarımı yastığa bastırarak,
iyiyim ben!
her kelimede adını sayıklayan dudaklarımı susturarak,
iyiyim ben!
gözyaşlarımla yanaklarımdaki izini yok ederek!
kimi kandırıyorum..
iyi değilim ben,
çabalıyorum sadece...

’hani hiç bırakmayacaktı’ diyorlar,
’dediğini yaptı!’ diyorum,
öyle bir gitti ki, ardından hiç bir iz bırakmadı..

’bu kadar üzülmene değdi mi’ diyolar,
’değmedi’ diyorum, eli elime

ve dudaklardan çıkan her kelime söylemek istediklerinin habercisi!
yokluğuna alıştım. ( yaşadığım her saniye ölüyorum. bu yaşayan ölüye son şans ver, dön artık.)