Kimbilir kaç kez,
Sansür yedik hayattan,
Kaç kez sömürge olduk sevgide,
Mülteciliğinde yaşarken insanlığın ,
Kimbilir kaç kez ,
Kemirdik ruhumuzdaki parmaklıkları.


Var.. ! sayıldık zamanlarımızda,
Tek tek koyun misali.
Sayıldık mı sayıldık nitekim.
Kaç ordu tükettik ömürde,
Ellerinde barış çiçekleri.
Ve kaç hayat ezildi dişlilerinde emperyalizm’in.


D/evrim geçiremedik bir türlü.
İlk safhasında asılı tutulduk.
Oysa damarlarımızda asil kanla doğmuştuk.
Şehit topraklarında büyümüştük ,
Mücadeleci evlatların torunlarıydık.
Ne zaman barış için yalana boyun eğer olduk.


Ve şimdi....!

Yumrukları kırıldı özgürlüğün,
Fikirleri büyümeden kurutuldu.
Tek tip yaratıldı oyuncak misali.
Kaldırım taşları gibi sıra sıra dizildi insanlık.
İki tekme bir balgam bir kan serildi insan yere,
Gıkı çıkmadı insanlığın , ayaklar altındayken bile.