bir bavul kadar doluyum bu aralar,
çamaşırlar bir o kadar ihanet kokulu
çokça kâğıt kalem aldım yanıma
bir takım yazılar,
şiirler, denemeler vesaire.
obje misali gözüküyor insanlar
durgun, ihanet, birazda aşk görünümlü
kimsenin görmediği bir tek çıplak ten


ay biraz daha çıkıyor göğe
ben biraz daha yakıyorum bedenimi
kanamalı sözcüklerle şiir yazıyorum olanlara
sonra bir sahne çıkıyor ortaya
biri seviyor
birileri siktirip gidiyor
sonra birileri şiir yazıyor bir gece vardiyasında

bavulumu topladım bir yandan
ellerim toplanan kalemim acılara göğüs gerdiğini
fark ediyorum ansızın
bir yıl öncesine kadar kalem
kal’emi diyecek kadar lüzümsuz idi.
gece, çöküyordu inceden inceden
gözyaşı bir şarap kadar pahalı
“kadın diyorum ne kadar ağlatıcı bir şarap.”

kadın,
bir bavul kadar olamadın
içimdeki acıları bir bir alan bavulum
ne kadar inceden metanetlisin sen
ve bu şiir denen lanet kriminal kayıtlarda beşinci sayfada.