2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1132
Okunma
başı önünde
yıldızsız bir gökyüzü gibi
karanlık yüzü..
yar kovan düşler kuruyor
ellerinde
çok ıramış
birkaç
söz
kağıttan düşüyor
kırgın..
rüzgara değmemiş
bir yaprak kadar
kımıltısız
kendi merdivenlerinden
iniyor
gözleriyle
dili
lal..
ayları sayıyor
yılları
yüzyılları
gah
bir tabletten siliniyor
kazınarak
ya bir mızrakta kanıyor
çoğalarak..
biliyor
üleştiği
topraktır
an sonrasında
yar kovan düşleri kalıyor
aklında
renksiz
ve
gökyüzü
yere
uzak
ve
sessiz..
06/09/2012
ödemiş
Cevap Yaz