1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
870
Okunma
Hangi geceyi sabaha iliştirsem
Bir “ben” kaybı olur dünya da
Ne nefes aldığım ispatlanır
Ne de mezarım bulunur bu şehirde
İşte öyle bir şeydir yalnız kalmak
Ne boş sokaklar anlar seni
Ne de kalabalığın en daniskası
Farklıdır bu yalnızlıklar
Yürüdüğünü bildiğin halde
Deli gibi koştuğunu zannedersin
Kalbin ölürcesine çarpar
Ne yaşadığını zannedersin
Ne de ölüden farklı yaşarsın
Bir deniz kenarına gidip
Güçlü dalgalarla zayıf sesle konuşursun
Hiç kimse duymasın
Ama bağırayım istersin
Ne kendini denize atmak istersin
Ne de sağ kalmayı düşünürsün
Yalnızlıktır işte tıpkı yıldızlar gibi
Ne geceden kaçabilirsin
Ne de gündüz parlayabilirsin
Murat Tugan
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz