Eğer aklımda olmasaydın
Saklımda tutmazdım seni
Böyle her gece
Seni süslü hecelerle tanımlamazdım
Susmazdım böyle gözlerine karşı
Bedenin bana yaklaştıkça
Boncuk boncuk terlemezdim
Avuç içlerini gördükçe
Kendi ellerimden tutup
Ellerinin sıcaklığını
Hissetmeye çalışmazdım
Böyle her gece
Oyunu ile ünlü bu şehrin
Karanlığına piyon olmaz
Ve kullandırmazdım kendimi kimseye
Yüzümde “seni sevmek” hüznüyle yaşamaz
Arkadaşlarımın dalga konusu olmazdım
Umurumda olmazdı yaşam biçimim
Kendime iyi bakmaz
Sağlıklı aşk mekânlarını
Mesken tutmazdım
Yüreğim, boşluğunda kaybolmazdı
Kendimi bulduğum yer
Gamzelerinin içi olmaz
Ve ben hep aynı yerde ölü bulunmazdım…
Solmazdım böyle gün be gün
Kaşık kadar yüzüm kalmazdı
Çevreme duyarlılığım kadar susar
Duygularımın elverdiğince
Satırlarıma ihtimal olmazdın
Koca bir denizin ortasından
Sahile dalga gönderen
Ve her dalga sayısı kadar
Ölüm çırpınışlarımın sebebi olmazdın
Kendimi “senli” hissedip de
Seni “benli” varsayımlarla düşünmezdim…
Kalbimizin aynı ritimde çarpmasına
Ve bakışlarımıza “ayıp” engeli takılmadan
“Bir ihtimal” vakasına umut bağlamazdım

Eğer aklımda olmasaydın
Aklına gelmek için bu kadar çabalamazdım…

Fakat aklına hiç gelmedim biliyorum,
Aklında bir “ben” olamadım
Bir ara “imkânsızlığından” geçtim
Onu da aklın almadı, biliyorum…

Murat TUGAN