5
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1342
Okunma

Dünyayı dışarıya
kilitledim,
oturdum koltuğuma
yaktım bir siğara,
yaslandım şöyle geriye doğru
diktim gözlerimi tavana,
ne düşündügümü
ne düşünecegimi
bilmiyorum,
telefonum da çalmıyor
uzun zamandır,
her yer
sessiz ve ıssız,
kimseler yok etrafta
tanımıyor tanıdıklarım,
onlar el olmuş sanki,
ben tanımıyorum seni
sen tanıyormusun beni?
ben senin tanımadığın
beni tanımıyorken,
kulaklarımda çınlıyor yine
yalnızlığım ben ve
hiç olmayan sen....
Metin GÜRSOY/05/09/2012/Soğanlık/Kartal/İST.
5.0
100% (5)