Arkadaşım yine yolun şaşırmış.
Nerden bulmuş ise bulmuş düşürmüş.
Kompresörle hava basıp şişirmiş.
İğne vursam patlayacak pat diye

Avrat, avrat değil sanki koca fil.
Doyuramaz onu ne köy ne de il.
Sade kıçın çapı tutar iki mil.
Sunmuş bana ‘’sarıl ona yat’’ diye.

Hediyeye sevincimden ağladım(!)
Eklemlerin gres ile yağladım.
Akşam vakti bir ağaca bağladım.
Gündüz olsun gem takayım at diye.

Sonra geçtim bilgisayar başına.
Çöktüm artık faresine, tuşuna.
Buldum onu. Bak Allah’ın işine.
Şeytan dürttü ‘’ Hele şuna çat ‘’ diye

Kırkında sanırdım. Gördüm ki nine.
‘’Dans öğretmektir işim’’ yazmış yine.
Dedim bana çatmak senin neyine.
Gördü o an düştü yere küt diye.

Sesi duydu benden oldukça ürktü.
Gözleri küçüldü,gerdanı sarktı.
Rengi soldu. Belli iyice korktu.
Tek ses çıkar oldu artık düüt diye.

Dedim ‘’Korkma’’…Sana buldum bir herif.
Biraz kıllı ama zarif mi zarif.
Aha resmi eylemem gayrı tarif.
Deme sakın bu nasıl surat diye.

Şu endama hele bir bak.Şu boya.
Al şu resmi, seyret dur doya doya.
Gayrı senin cenazeni kim yuya.
‘’Gitti garip. Almadan murat ‘’ diye.

Gösteririm size akla karayı.
O da görür. Hele sen sav sırayı.
Yanına da gitmiş almış Eray’ı.
Fedaisi, ya da avukat diye

İşte böyle hayatımın ışığı.
Yanlış aşa çaldın sen o kaşığı.
Dellerdirdin Sami denen aşığı.
‘’Edeceğim seni şah ve mat’’ diye