“ kelimenin suçu yok. “


bak bulutlara aziz’im
şükür ki bir rüzgar var
esmese, ayırmasa onları birbirinden
göğü hiç anlamayacaklar

nasıl da yalnızlar
bizim gibi
onlar gibi
kazara bir kuş karışsa aralarına
o kuşa yoğunlaşıp
kanatlarına ağlayacaklar

ağırlaşacaklar aziz’im
ağırlaşacaklar

bak kollarına
ve sonra dal bil onları
dal olmayan ne bilsin bir kuşun yükünü
ne bilsin yalnızlığın kalabalık bir ormana
kabuk kabuk döküldüğünü

yalnız değilsin aziz’im
hiç değilsin
kov yüzündeki ötücü ifadeleri
boşuna kanatlarında o etlenen korku
sen hiç gördün mü
bir ağacın dallarından ayrı kuruduğunu


jir-mç-fhrn



"belki biraz kuşku tarlası yüzüm çokça taşlık"
belki ağzım kuş kullanmak için bir şiirde
biraz bozuk biraz keskinkırmızıjilet
belki siz beni uçtuğunuz için bu kadar korkusuz
dal diye diyebiliyorsunuz ulu orta
belki bir gün dağ da diyebilirsiniz
belki bir kaç lot bulut da ben almalıyım göğüslerinizden
belki sizin hiç göğüsleriniz yok
belki dişleriniz bir kuş için biraz büyük
belki siz kirpi yemeye devam etmelisiniz
belki ikimiz de kuş dememeliyiz
belki bu saçma
bu sapan şiir
ben geçmeseydim göğünüzden
ben göçmeseyedim kendimden
gelip bana değmezdi


burnum kanıyor
belli ki yine ben
vuruldum
.

kelime suçludur

mİM