Herkese boyun eğmekten çok;

Asildir ayakta ölmek.



Aşıklar için sevdiklerinin gidişi;

Sonbahar ayında ölümü tatmaktır.



Ayağı çukurda bir adamın son çaresi;

Herkese eski görünüp aslında yeni olduğunu gösteren ÖLÜM’dür.



Hayattan bunalmış her insan dile getirir;

Hepimiz bir gün toprak olacağımızı...



Aniden sol şeritten bulanık bir ışık gördüğünüzde;

Zaman sizin için durmuştur artık.



İnsanlar uykudadır; 

Öldükleri vakit.

...

Bir hayat alıntısı yapıyorum;
Yaşamın ta derininden.

Ölümü işliyorum satırlarıma,
Geçmişimi..
bugünümü,
geleceğimi..
..anıyorum haykırırcasına.
Hayat anlamsızlaşıyor;
Ve tüm bedenlerde yazıyor sonunu;
Tıpkı bir romancı asaletiyle...
Çiziyor ölümün soğuk yaklaşımını;
Yansıtıyor fotoğraf karelerine...

Nedense kimsecikler anlatamıyor gözleri yaşlı bir şekilde;
Ve dalgalı denizlerde kaybolup gidiyorlar usulca hiçliğe...