yem attım sığırcık kuşlarına
onlarda benim gibi yuvasızdılar.
belki de utandılar
üstü başı toz içinde
etekleri pis
tırnakları uzun
ama kaşıyamaz kendi başını
dağınık saçlarını kuma gömüp
kanatlarından yer açtılar

sıcacık ana hasreti koktu yüreğim
bir parça kuru somun ekmek kırıntısı


aynı dili konuşmuyorduk sadece
kaderin dönüm noktası ayracına takılmıştık
kıblemizin yol kavşağını gösterirken yel değirmeni
ters esen rüzgâr büktü belimizi

yabancıldık özümüze
seyriyen ar damarı gibi

vedalarda doğmuştuk
istenmeyen yanlarımıza kurşun döküp
sırtından hançerledik güneşi

gecenin gün artığı gibiydik ikimiz
içi yakan
dışında sürekli bir gam

soğuktu işte
yalnızlığın kirli sokağı

@melya

gün batımları hasret çağrıştırır gözlerimde
canımı tenimden sıyıran neşter gibi
miladı şerk koşup vuslata koşmak varken
bu hasret bu yalnızlık niye...
kiri sokak başı