Sana
Ayın karanlık
Yüzünden sesleniyorum

Sen biliyor musun?
Ayın karanlık yüzünü?

Nereden bileceksin?
Gördün mü hiç, ayın karanlık yüzünü?

Kalbimin köşesindedir
Orada bencilliğimin ağacı vardır
Meyveleri, acımsı, ekşi ve zehirlidir
Yapraklarının rengi yoktur
Kökleri dal budak salmıştır
Dalları ise, çok mu çok gariptir
Nereye uzanacağı belli değildir

Görünen yüzüm
Ayın görünen yüzüdür
Karanlık yüzümün arkasıdır
Sen, hep onu görürsün
Anlamlar vererek seyredersin

Sen benim
Görünen yüzüme bakarsın

Bense sana
Karanlık yüzümden bakarım
Seninle karanlık yüzümle konuşurum

Beni anlayabiliyor musun?

Anlamak için, karanlık yüzümü görmelisin
Benim karanlık yüzümü hesap etmelisin
Karanlık yüzümü ah bir bilsen
Dayanılmazdır, tartışılmazdır
Kaynağında nefret, kin, hınç vardır
Oradaki putlarımsa sayısızdır
Bencilliğimin her açılımı putlaşmıştır
Her yere, her şekilde dikilir
Özü bencilliğim, dışı şekildir

Anlayabiliyor musun?

Gücümle iktidar olurum
Kurallarımla tepende dururum

Şimdi sen beni bu halimle
Kendine kabul ediyor musun?

Bana duyacağın
Sevginle, saygınla
Kalbimdeki ağacı yok edebilir misin?
Karanlık yüzümü ışığınla aydınlatabilir misin?

Doğrusu ben olsam yapamam
Dayanılmazlığına dayanamam
Tartışılmazlığınla yarışamam

Ama eğer sen yapabilirsen
Seni asla kalbimden silemem

04.09.2008 - İzmir