söyle be şair
toprak olmazsa aşk olur mu
şiir olur mu
şarkı olur mu

doğduğum bu yerde
sürgün yaşıyorum şimdi
insanlık müebbet yemiş beton zindanlarında

dostluk ise
firar etmiş masal kitaplarına

aşklar cüzdanlara sıkışmış
köşe başı bedenlerde pazarlanıyor
gecenin uzunluğu

bak be şair
mehtap bile küsmüş örtmüş üstünü
çıplak poz vermiyor kentin sisli gözlerine

güneş ise eteklerini topluyor
gün geceye dönüşüyor
gece sarhoş nefeslere

neon ışıkları gizliyor
duvarların kırışmış tenini
kaldırımlara yapışmış
gizli hesapların ayak izleri

sevgi yerine
hüzün tütüyor bacalardan

hayat ne garip be şair
her şeyin bir bedeli ödeniyor

düşün ki
aynalara küs bir tırtıl
biliyor ki
günü geldiğinde aynaları çatlatacak
çerçevelere sığmayacak güzelliği
bir yudumluk yaşam için
yaşanacak bir bedel ödüyor

ya insanlık...

04/11/2007

DM