3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1837
Okunma
kızıla boyanmış şehrin yorgun kalabalığında
bir şehir kadar yalnızım
sensiz
ve sana dair derin maviliğimde
son kez yüzdürüyorum gülüşlerini
oysa
gamzelerinden kana kana içmiştim
hayatın her zerresini
ne çok şiirler astım gecelerimin karanlığına
ve kuraklarıma ne çok sen yazdım bir bilsen
nice med cezirlerim oldu çöllerimin koynunda
ama hiç açmadı gözlerindeki menekşeler
oysa
ne çok sen yağdırmıştım düşlerime
kalemimin ucunda hep sen
sen ki bana son nefesim kadar yakın
ölüm kadar gerçek
korkmuyorum
yakın yıldızsız gecelerimi
şiirlerimi ve tutsak düşlerimi
hasretinle büyüttüğüm fırtınalara
savurun küllerimi...
D.M
07/06/2009
Cevap Yaz